اختلال پرخوری: هر آنچه باید بدانید

اختلال پرخوری، با پرخوری یکسان نیست و یک انتخاب شخصی نیز نیست. این اختلال یک وضعیت سلامت روان است که قابل درمان است.

اگر در دوره‌هایی مکرر ، مقدار زیادی غذا را در طی یک نوبت می خورید و احساس می‌کنید کنترلی بر غذا خوردن خود ندارید و حتی ممکن است این رفتار خود را از دیگران پنهان کنید، ممکن است به اختلال پرخوری مبتلا شده باشید.

آنچه مهم است در نظر داشته باشید این است که اگرچه این اختلال ممکن است باعث ناراحتی شما شود اما :

• بروز این اختلال تقصیر شما نیست.
• این اختلال یک انتخاب نیست.
• شما تنها نیستید.

اختلال پرخوری شایع ترین اختلال خوردن است. به علاوه، قابل درمان است و در صورت بازگشت اختلال، می‌توانید تکنیک‌هایی را برای مدیریت آن یاد بگیرید.

 

 

 

اختلال پرخوری یا  binge eating disorder چیست؟

اختلال پرخوری وضعیتی است که در آن افراد احساس می‌کنند کنترلی بر غذا خوردن خود ندارند و به طور عینی مقدار زیادی غذا را در یک نوبت مصرف می‌کنند.

تا سال 2013 که پنجمین ویرایش راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) منتشر شد ، اختلال پرخوری به عنوان یک تشخیص روانپزشکی شناخته نشده بود.

داشتن BED یک انتخاب نیست. این اختلال روانی است که می تواند یک علت ژنتیکی قوی هم داشته باشد.

 

بیشتر بخوانید : نه به رژیم غذایی

 

علائم اختلال پرخوری

برخی از رایج ترین علائم BED که به شما کمک می کند تشخیص دهید که آیا این اختلال را دارید یا خیر عبارتند از :

• دوره های مکرر پرخوری – حداقل یک دوره ی پرخوری در هفته به مدت حداقل 3 ماه
• خوردن مقدار زیادی غذا در یک نوبت مشخص
• احساس اینکه کنترلی ندارید و نمی توانید غذا خوردن را متوقف کنید
• تنها غذا خوردن
• سریع غذا خوردن
• خوردن تا زمانی که احساس سیری شدید یا بیماری کنید.
• احساس شرم از مقدار غذایی که می خورید.
• انزجار از خود، احساس گناه و افسردگی که می تواند با یک دوره پرخوری همراه باشد.

افراد مبتلا به BED پس از یک دوره پرخوری، پاکسازی(استفراغ عمدی)نمی‌کنند، روزه نمی‌گیرند و یا بیش از حد ورزش نمی‌کنند. اگر این رفتارها را بعد از پرخوری دارید، شاید مبتلا به  پرخوری عصبی یا bulimia، یکی دیگر از اختلالات خوردن باشید.

اختلال پرخوری با پرخوری‌هایی که همه ما گاهی دچارش می‌شویم، یکسان نیست و در آن فرد کنترل خود را از دست نمی دهد. پرخوری‌های رایج اغلب در موقعیت های خاص مانند شام تولد اتفاق می افتد.  شاید هر یک از ما ماهی یک بار چنین تجربه ای داشته باشیم.

از دست دادن کنترل در BED نشانه اصلی این اختلال است که باعث پریشانی زیاد و آسیب جدی به سلامت روان و جسم فرد می‌شود.

 

چه کسانی مبتلا می شوند؟

بر اساس داده‌های مؤسسه ملی سلامت روان (NIMH) ، برخی از حقایق کلیدی در مورد BED آورده شده است؛  از جمله تعداد افرادی که مبتلا هستند و چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به این اختلال قرار دارند.

• 2٪ از مردم در ایالات متحده با BED زندگی می کنند – 3.9 میلیون نفر .
• 6 درصد از زنان در ایالات متحده دارای BED هستند.
• 8 درصد از مردان در ایالات متحده دارای BED هستند.
• میانگین سنی شروع اختلال در 21 سالگی است.
• احتمال ابتلای زنان به BED در سنین پایین تر – در سنین 18 تا 29 سالگی- در مقایسه با مردان- سنین 45 تا 59 سالگی – بیشتر است.
• 8 درصد افراد در طول زندگی خود BED را تجربه می کنند.
• 9 درصد از افراد مبتلا به BED دارای سایر اختلالات، به ویژه اختلالات اضطرابی هستند.
• زنان بیشتر از مردان به دنبال درمان برای BED هستند.

براساس ظاهر یا وزن فرد نمی توان تعیین کرد که وی BED دارد یا خیر . افراد با وزن متوسط نیز می توانند BED داشته باشند. با این حال، این اختلال در افرادی که چاقی یا چاقی شدید دارند شایع‌تر است.

 

 

 

ژنتیک و اختلال پرخوری

محققانی که به مطالعه اختلالات خوردن می پردازند، علل مختلفی از جمله عوامل محیطی و ژنتیکی را شناسایی کرده اند. برخی تحقیقات نشان می دهند که فرزندان والدینی که سابقه برخی از بیماری های روانپزشکی را دارند، ممکن است بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلال خوردن باشند، با این حال شواهد نشان نمی دهد که رفتار والدین همیشه باعث ایجاد اختلالات خوردن می شود.

افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به BED هستند ممکن است تجربیات عاطفی ناراحت کننده ای درخصوص غذا خوردن در دوران کودکی داشته باشند که به ایجاد این بیماری کمک می کند. تجاربی مثل مورد انتقاد قرار گرفتن یا مسخره شدن بخاطر ظاهر، وزن یا عادات غذایی.

 

درمان اختلال پرخوری

بیایید یک تصور غلط را از سر راه برداریم .توقف پرخوری یک مسئله ارادی نیست. BED یک وضعیت سلامت روان است که نیاز به درمان پزشکی و مراقبت از سلامت روان دارد.

اگر مبتلا به BED هستید اولین قدم درمان ، شروع روان درمانی، مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) یا رفتاردرمانی دیالکتیک (DBT) و یا خانواده درمانی است. همچنین ، متخصصان ممکن است داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی را توصیه کنند.

از آنجایی که افراد مبتلا به اختلال پرخوری اغلب دارای سایر بیماری ها مانند دیابت یا چاقی مفرط هستند، ممکن است درمان این بیماری های همزمان نیز ، نیاز باشد.

 

زندگی با اختلال پرخوری و مدیریت آن

بسیاری از افراد مبتلا به BED همچنین دارای سایر شرایط روانپزشکی مانند اختلال دوقطبی، افسردگی یا اختلال اضطراب هستند.

یک متخصص خدمات درمانی که در درمان اختلال پرخوری تخصص دارد می تواند به ایجاد مکانیسم های مقابله­ای کمک کند. این مکانیسم ها می توانند به مدیریت افکار و محرک های عاطفی که ممکن است باعث شروع چرخه پرخوری شوند کمک کنند.

اگر گمان می کنید مبتلا به BED هستید، توصیه می شود فورا از یک متخصص خدمات درمانی کمک بگیرید. بسیاری از افراد در اولین قدم خود ، یک متخصص در زمینه اختلالات خوردن را پیدا می کنند. این متخصصان آموزش دیده دارای تجربه عمیقی در این حوزه هستند و می توانند به شما کمک کنند تا درمانی مناسب خودتان را پیدا کنید .

 

بیشتر بخوانید : عزت نفس در روانشناسی

 

مرحله ی بعدی چیست؟

اگر اختلال پرخوری (BED) دارید، ممکن است به خصوص پس از یک دوره پرخوری ، احساس شرمندگی داشته باشید.

با این حال، به خاطر داشته باشید که BED یک انتخاب نیست. این اختلال یک وضعیت سلامت روان است و شما می توانید کمک بگیرید.

اگر فکر می کنید ممکن است BED داشته باشید، اولین قدم می تواند تماس با یک ارائه دهنده خدمات درمانی با رویکرد شناختی- رفتاری، طرحواره درمانی یا رفتار درمانی دیالکتیکی باشد. آنها می‌توانند به یافتن درمان مناسب برای شروع بهبودی شما کمک کنند.

منبع : https://psychcentral.com/eating-disorders/binge-eating#takeaway