مرکز روانکاوی خوب در تهران

وقتی صحبت از روانکاوی به میان می آید حتما باید از فروید به عنوان بنیانگذار روانکاوی یاد کنیم. زیگموند فروید در اوایل کار خود هنگامی که مشاهده کرد بیماران او بعد از یادآوری آسیب های قدیمی دوران کودکی عمیقا متاثر می شوند؛ تحت تاثیر قرار گرفت.

او بعد از مدتی به هیپنوتیزم، تخلیه هیجانی و سرانجام تحلیل روی آورد. تحلیل یعنی پایین رفتن به اعماق ناشناخته انسان، کاویدن ابتدایی ترین ترسها و خاطرات کودکی و ابراز آنها به بیمار، به منظور آگاهی و بینش نسبت به این موضوع که آنچه در حال وقوع است، روابط او با سایر افراد، ترسها و اجتنابهای بزرگسالی، متاثر از رابطه فرد با افراد مهم زندگی اش از جمله پرستار، مادر، پدر و کلیه افرادی است که نقشی در فضای روانی او داشته اند.

 

کشف حیرت انگیز فروید، کشف کودک درون هر فردی بود و بعدها ملانی کلاین به کشف نوزاد درون هر فرد پرداخت. تصور اینکه آنچه بر یک کودک و حتی نوزاد می گذرد نقش اساسی در شکل گیری تحول روانی او دارد حتی اکنون نیز تعجب آور و محل مناقشه است.

اولین نظریه اعجاب برانگیز فروید در مورد پایه و اساس اختلالاتی همچون اضطراب، وسواس و افسردگی بود. او معتقد بود که ریشه این اختلالات روانی این است که خواسته های غریزی ما از جمله میل جنسی و پرخاشگری در تضاد با مقررات جامعه است. در آن زمان فروید به مریض جنسی و یک دیوانه محکوم شد چون او پرده از رازهایی گشوده بود که باورش برای عوام و حتی متخصصین سخت بود.

آنچه نظریه فروید و روانکاوی را زیبا می کند، شهامت او در خودکاوی خودش و شخم زدن ناخودآگاهش است. سرانجام در اوایل دهه 1900، دانشمندانی نظیر ویلیام جیمز، نظریه مخاطره آمیز فروید را به عنوان نظامی که روانشناسی قرن بیستم را شکل خواهد داد، تایید کردند.

 

مرکز روانکاوی خوب در تهران چه مسائلی را می تواند درمان کند؟

روانکاوی برای درمان انواع شرایط و مشکلات عاطفی در بزرگسالان و کودکان استفاده می شود. انواع مختلفی از بیمای ها به طور معمول به خوبی به این نوع درمان پاسخ می دهند، از جمله:

• رفتار وسواسی
• اضطراب
• موارد وحشت زدگی
• فوبیا
• ضربه
• اختلالات اشتها
• مشکلات عزت نفس
• مشکلات جنسی
• مشکلات رابطه
• رفتارهای خود تخریبی
• افسردگی

 

اهداف درمان روانکاوی

یکی از اهداف اصلی روانکاوی کمک به بیماران در شناسایی افکار، رفتارها و خواسته های پنهانی است که در زندگی روزمره آنها مشکل ایجاد می کند. هدف کمک به بیماران در درک موضوعاتی است که باعث مشکلات ریشه دار و چشم انداز ناسازگار در زندگی شده است. روانکاوی در اتخاذ یک دیدگاه تازه به بیمار کمک می کند. این نگرش جدید می تواند تغییر و رشد قابل توجهی در زندگی بیمار ایجاد کند.

 

 

روانکاو خوب در تهران چه کسی است؟

روانکاو خوب  فردی لست که  توانایی داشتن روابط صمیمی، تعاملات قابل قبول با دیگران، و حس قابلیت وابستگی سالم را داشته باشد. این شخص قادر است احساسات و نیازهای خود را بیان کند و همچنین به دیگران برای حمایت و ارتباط به‌طور صحیح پاسخ دهد. روانکاو خوب برای حفظ و بهبود سلامت روانی بسیار مهم است

روانکاو خوب به افراد کمک می‌کند تا با مشکلاتی مانند اضطراب، افسردگی، استرس، نگرانی، اختلالات خوردن، اختلالات خواب، اعتماد به نفس پایین، مشکلات روابط بین فردی، اعتیاد، اختلالات شخصیت و سایر مشکلات روانی مقابله کنند. با استفاده از تمرینات، درمان‌ها و روش‌های متنوع، روانکاو خوب می‌تواند به افراد کمک کند تا بهبود حال روانی را تجربه کنند و روابط سالم‌تری با خود و دیگران برقرار کنند. البته در صورت وجود اختلالات شدید، ممکن است نیاز به مراجعه به روانپزشک یا روانشناس متخصص داشته باشید تا تشخیص و درمان صحیح انجام شود.

فروید اصل مهم و اساسی برای یک روانکاو را روانکاوی خودش می دانست. در یک پژوهش مشخص شد که 90 درصد روان درمانگران تحلیل گرا خودشان تحت درمان شخصی قرار گرفته اند و تجربیات درمان آنها معمولا طولانی تر از روان درمانگران سایر مکاتب است.

بعد از فروید، دیگر افراد مهم و تاثیر گذار همچون آنا فروید، ملانی کلاین، وینیکات، بالبی و… مکاتبی همچون روانشناسی خود، روابط-ابژه و دلبستگی را بنیان نهادند. این مکاتب در نوع درمان متفاوت اند ولی همگی پایبند اصول و چارچوب های اولیه روانکاوی هستند که فروید بنیان نهاد.

 

روانکاوی چگونه است؟

تعبیر دادن یکی از ابزارهای روانکاو است. تعبیر یعنی مواجهه بیمار با تجربه و توضیح دادن آن. تعبیر کردن به معنی هشیار کردن یک پدیده ناهشیار است. به بیان دقیق تر تعبیر یعنی هشیار کردن معنی، منبع، تاریخچه، شیوه یا روند یک رویداد روانی ناهشیار.

روانکاو برای رسیدن به یک تعبیر، از ناهشیار، همدلی و شهود و همین طور از دانش نظری خود استفاده می کند. روانکاو با تعبیر کردن، از آنچه که به راحتی قابل مشاهده است فراتر رفته و به پدیده ای روان شناختی، معنی و علیت می دهد.

مراجعین از طریق تعبیر یاد می گیرند که تجربیات هشیار خود را به صورتی که توسط فرآیندهای ناهشیار ایجاد می شوند، رفتار بزرگسالی خود را به صورتی که توسط تجربیات کودکی تعیین می شوند، روانکاوان خود را به صورتی که گویی والدین یا شخصیت های مهم دیگری از گذشته هستند، در نظر بگیرند.

درمانگرانی که خود را ملزم به نظریه روانکاوی می دانند فرض می کنند که مراجعین به این دلیل تعبیرهای روانکاوی را می پذیرند که به نظر آنها درست است و این پاسخ مراجع است که تایید کننده تعبیر است.

اگر مراجعین بینش کسب کنند، یعنی اگر آنها درباره جنبه هایی از خودشان که قبلا پنهان بوده اند، آگاهی شناختی و عاطفی کسب کنند در این صورت روانکاوان دلیلی برای اعتبار تعبیرهای خود در دست دارند. مهم ترین پاسخ برای تایید تعبیرها این است که آیا در نهایت این تعبیرها به تغییری در جهت بهتر شدن بیمار منجر شده اند یا خیر.

به جملاتی از درمان روانکاوی توجه کنید:

مراجع: امروز زیر چشمهایتان کمی کبود است، حس می کنم جلساتم شما را خسته می کند.

روانکاو: تو می خواهی از من مراقبت کنی، همان طور که از مادرت مراقبت کردی.

 

چه موقع درمان روانکاوی توصیه می شود؟

روانکاوی برای بعضی از بیماران مناسب تر است. به ویژه برای افرادی مفید است که می خواهند درک عمیقی از انگیزه های داخلی خود داشته باشند. این روش درمانی برای کسانی که می خواهند تجربیات خود را درک کرده و با قلب معضل کنار بیایند و نه فقط جلوه های آن، به خوبی کار می کند. بیمار در روانکاوی معمولاً باید تحت درمان طولانی مدت قرار گیرد، که نشان دهنده تمایل و تعهد نسبت به آنچه ممکن است یک روند رشد دردناک باشد، است.

 

 

مزایا و معایب روانکاوی

مانند هر روش درمانی دیگر، روانکاوی دارای مزایا و معایبی است. برخی از مزایای این روش درمانی شامل موارد زیر است:

• روانکاوی بیش از آنکه به سادگی به علائم آن بپردازد، به دلیل اصلی این مسئله می رسد.
• افرادی که به درمان معمولی یا داروها پاسخ نمی دهند ، گاهی به روانکاوی پاسخ می دهند.
• بینش عمیقی از ریشه برخی افکار ، احساسات و رفتارها فراهم می کند.
• تحقیقات بیولوژیکی حداقل بخشی از ادعاهای فروید را پشتیبانی می کند.
• بررسی گسترده ای از خود ، مانند آنچه توسط روانکاوی ارائه می شود ، می تواند به مرور زمان منجر به رشد مثبت شود.

برخی از اشکالات احتمالی روانکاوی شامل موارد زیر است:

• کشف خاطره برای بیمارانی که ممکن است گاهاً برای چندین سال آنها را سرکوب کرده اند، دردناک و ناخوشایند باشد.
• این یک روش درمانی مناسب برای برخی از مشکلات بهداشت روان، مانند اسکیزوفرنی و اختلال دو قطبی نیست.
• می تواند هم گران باشد و هم طولانی، بنابراین به یک تعهد عمیق هم از طرف بیمار و هم از طرف درمانگر نیاز دارد.

 

 

تجربیات دوران کودکی چه نقشی در واکنش ها و رفتار اکنون ما دارند؟

رویدادهای اضطراب برانگیز یا ناراحت کننده ای همچون از دست دادن فردی عزیز، بیماری، دعوا یا جدال با رئیس، همسر یا فرزند، تذکر گرفتن و یا اخراج شدن از کلاس یا سر کار، تکانه ای را تحریک می کند که افراد در تمام طول زندگی خود، آن را کنترل کرده اند.

آنچه مهم و تعیین کننده است این است که بدانیم یک اتفاق علاوه بر تحت تاثیر قرار دادن ما در سطح خودآگاه (هشیار)، ناخودآگاه (ناهشیار) ما را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.

ناهشیار انباری است پر از تمایلات، آرزوها و خاطرات خارج از دسترس آگاهی که بر افکار و اعمال روزانه ما تاثیر می گذارند ولی ما بر آنها واقف نیستیم و فقط در طول خواب می توانیم جلوه هایی از آن را ببینیم. پس اتفاق تاثیرگذاری همچون اخراج شدن از کار علاوه بر اینکه در سطح هشیار باعث ناراحتی و عصبانیت ما می شوند، بر ناهشیار ما نیز تاثیر می گذارند.

حالا بسته به اینکه تجربیات کودکی چه ردی بر ناهشیار ما باقی گذاشته اند، ما احساسات متفاوتی را تجربه می کنیم و به شیوه متفاوتی پاسخ می دهیم. چون پاسخ و رفتار ما هم متاثر از احساسات هشیار ماست و هم متاثر از خاطرات ناهشیار ما.

لذا می توان گفت در مورد شخصی که پدری سرزنش گر و طرد کننده داشته؛ اخراج از کار گویی تکرار تجربه دردناک طرد شدن از سوی پدر است. هر بار تلاش برای نزدیک شدن به پدر مساوی بوده است با پرخاشگری، دعوا و تنبیه بیشتر. پس احتمالا این فرد برای حرف زدن در مورد دلیل اخراجش با رئیسش صحبت نخواهد کرد.

ما برای اینکه بتوانیم درد خواستنی نبودن، طرد شدن و مورد پذیرش واقع نشدن از سوی والدین را، تحمل کنیم؛ کارهایی انجام می دهیم. بعضی ها با تکرار اعمال وسواسی شان، برخی دیگر با اجتناب از همه آدمها با این توجیه که در حد من نیستند و…. نسبت به این دردهای بنیادین واکنش نشان می دهند.

روانکاوی فرآیند آگاه شدن از همین کارهاست. اینکه پی ببریم که مثلا دستمان را می شوریم تا مبادا مادر به احساس ترسناک تنفرمان از خودش پی ببرد. یا مثلا اینکه از رابطه با جنس مخالف اجتناب می کنیم چون اولین مرد زندگی مان یعنی پدرمان به ما حس دوست داشتنی بودن نداده است.

پس می بینیم که روانکاوی چقدر عمیق و گاهی دردناک است. اینکه روزمرگی ها را کنار بزنیم و با کودک ترسیده، غمگین و بی پناه درونمان مواجه شویم.

 

 

سخن پایانی

روانکاوی فرآیندی طولانی مدت است که در طول آن با زخم های دوران کودکی و تاثیر روابط اولیه با والدین و مراقبین اصلی بر روابط کنونی آشنا می شویم. پس این نوع درمان لایه های عمیق تری از شخصیت فرد را مورد کاوش قرار می دهد.

روانکاوی با ناهشیار کار می کند و یکی از ابزارهای اصلی آن تعبیر است. تعبیر یعنی مواجهه بیمار با تجربه ای  ناخوشایند در گذشته و توضیح دادن آن. تفاوت روانکاو با سایر درمانگران در بقیه رویکردها این است که علاوه بر اینکه خودش روانکاوی می شود، تحت نظارت یک روانکاو ماهر است و آموزش های روانکاوی می بیند.

المیرا رحیم زاده، روان سنج، روانشناس و روان درمانگر تحلیلی کودک و نوجوان